33lata z alkoholikami pod jednym dachem-tak bylo.

Zalozylam nowy watek ale nie wiem jak sie do niego zabrac-jest tak osobisty dla mnie, ze na razie pomilczeW kazdym badz razie-Czy da sie wyjsc z piekla?Tak!mnie sie udało.Chce poprzez ten watek pokazac ludziom ze czlowiek jest wytrzymaly do bólu.Cos co nie zabija-wzmacnia.
Mam tu na mysli takze Umnei,ktorej los lezy mi na sercui los jej dzieci-martwi sie o dzieci-o mnie nikt sie nie martwil.Dzieci Umnei maja szczescie ze maja taka matke-inne matki wola zyc z alkoholikami i nic w tym kierunku nie robic.

Kora

najgorsze jest to co zostaje w nas...prawda?

one-reset-ana napisał:najgorsze jest to co zostaje w nas...prawda?

prawda,prawda-no niestety ale z mozgu nie da sie tego wymazac-to jak film na tasmie schowany do archiwum-dzieki za wsparcie Reset

Kora wiem o czym mówisz

Znam to uczucie kiedy jestes tak bezradna,że stoisz i płaczesz...

Pochodzę z "rodziny z problemem".Dzieciństwo wspominam jako coś pieknego,mam same dobre skojarzenia z tym okresem.

Jednak z każdym kolejnym rokiem było tylko gorzej. Jako nastolatka musiałam sama zajmować się sobą i młodszym rodzeństwem. Wpadłam w złe towarzystwo,na szczęście w porę się opamiętałam i postanowiłam za wszelką cenę uciec z tego piekła.

do dziś bolą mnie niektóre wspomnienia,żałuję,że nie ma jak dawniej. Może ta moja desperacja sparwiła,że dziś jestem tu gdzie jestem.

Mimo wszystko jestem dumna z siebie.W wieku 24(prawie) lat jestem samodzielna od 3 lat mieszkam sama,utrzymuję się ciężko pracując,ale mam satysfakcję,że mam coś tylko dzieki swojej ciężkiej pracy. Nawet swego czasu utrzymywałam pewnego pasożyta

I mimo,że nie wszystko jest tak jakbym chciała nie żałuję niczego

kora-da się!!!skoro nam się udało dajmy nadzieję innym

pozdrawiam